gdzie nie ma pomocnej dłoni
która by rozumiała
i to przyczyna
mgły która pokrywa wszystko
i tego brnięcia na oślep donikąd
gdy palce- czułki powietrze drapią
nie natrafiają na ślad drugiej ręki
co za dziwny wrogi kraj tam leży
zasadzek pełen i trzęsawisk
trzeba
go nam oswoić skoro tu żyć przyszło
ogrzać słońcem napełnić ptakami
przemierzyć wskroś poznać wszystkie
ścieżki i ślepe przejścia by były
bezpieczne i posadzić w ugorze drzewa
i śpiewać wesołe pieśni milcząc w sobie
(co zwiedzie może tych co patrzą z dala
nieufnie) łódź budować w ukryciu ale
niby pogodzić się z faktami bo musi
być tak
że miłość w samotności grzęźnie
a czy utonie w tym bagnistym łęgu
czy zemrze z głodu w tym jałowym polu
czy pożegluje w szczęśliwe regiony
to już zależy od nas karmicieli marzeń
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz